Dlaczego smutna jesteś duszo moja?

Bo tikunu swego nie znam? Bo drogę zgubiłam?

Może kiedyś, może w innym gilgul rozerwę zaklęte koło

teraz nie potrafię, moje światło przygasa

nie widzę, w mroku postępuję i jedynie fizyczny ból

zaświadcza jeszcze o moim marnym istnieniu

istnieniu w niebycie, w materii ciążącej

bez celu, bez sensu, w poplątanych ścieżkach dawnych marzeń

w przywidzeniach sennych, w których oczyszczone z ciała przez stado

wygłodniałych robaków – czaszki

puste bez wyrazu, czasem z lekkim uśmiechem lżącej drwiny

puste oczy, doły wypełnione cieniem

cieniem śmierci, która przyszła za wcześnie, za późno

stosy pustych oczodołów, stosy pełnych dołów

bez litości bez tchnienia.

Chesed…

 

AF